Παρκερικά

Έτσι ονομάστηκε ο ναυτικός αποκλεισμός της χώρας τον Ιανουάριο του 1850 από ισχυρή μοίρα του αγγλικού στόλου με επικεφαλής τον ναύαρχο σερ Γουίλιαμ Πάρκερ και η έντονη διπλωματική δραστηριότητα που ακολούθησε, με σκοπό να υποχρεωθεί η οθωνική κυβέρνηση του Αντώνη Κριεζή να υποκύψει στις ταπεινωτικές απαιτήσεις των Άγγλων για καταβολή αποζημιώσεων στους Άγγλους υπηκόους και για επαναπροσανατολισμό της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής σύμφωνα με τις επιθυμίες του αγγλικού παράγοντα. Είχε προηγηθεί εθιμοτυπική επίσκεψη του ναυάρχου Πάρκερ στον Όθωνα, στον οποίο ο Άγγλος στόλαρχος είχε παραδώσει διπλωματική νότα. Σύμφωνα με τη νότα αυτή, η βρετανική κυβέρνηση απαιτούσε από την ελληνική: α) την παράδοση της Ελαφονήσου και της Σαπιέντζας, β) την καταβολή αποζημίωσης 6.000 φράγκων για τη ληστεία 6 πλοιαρίων της Ιόνιας Πολιτείας από δωδεκαμελή σπείρα που έφερε το «σημείον του Στέμματος επί των πίλων αυτής», στο τελωνείο της Σελασίνας, γ) την καταβολή αποζημίωσης ύψους 138.214,67 δραχμές στον Εβραίο Άγγλο υπήκοο Ντον Νταβίντ Πατσίφικο για αποκατάσταση των ζημιών που του προκάλεσε ο αθηναϊκός λαός τη Δευτέρα του Πάσχα του 1849, δ) την ικανοποίηση για την προσβολή της αγγλικής σημαίας στην Πάτρα στη γιορτή των Αγίων Πάντων στα 1847, ε) τη χρηματική αποζημίωση από 80 λίρες σε 4 υπηκόους της Ιόνιας πολιτείας που κακοποιήθηκαν στην Πάτρα και τον Πύργο και στ) την καταβολή της απαίτησης στον γνωστό Σκότο ιστοριογράφο Φίνλεϊ από 45.000 δραχμές ως αντίτιμο οικοπέδου του έκτασης 2.600 πήχεων, το οποίο βρισκόταν εκτός σχεδίου πόλης και είχε συμπεριληφθεί στον ανακτορικό κήπο. Η ελληνική κυβέρνηση χαρακτήρισε άδικες τις αγγλικές απαίτησεις, αρνήθηκε να τις ικανοποιήσει και ζήτησε τη μεσολάβηση της Γαλλίας και της Ρωσίας. Οι Άγγλοι απέρριψαν τις ελληνικές θέσεις και κάλεσαν τους υπηκόους τους να σφραγίσουν τα σπίτια τους και να μεταφερθούν στα πλοία του αγγλικού στόλου. Ταυτόχρονα έκλεισαν την πρεσβεία τους και το προσωπικό της μεταφέρθηκε στο δίκροτο Βασίλισσα. Ο αγγλικός αποκλεισμός των λιμανιών της χώρας δημιούργησε χαώδη κατάσταση και αγανάκτηση στον λαό, που συσπειρώθηκε γύρω από την κυβέρνηση και το Παλάτι. Ύστερα από επέμβαση του τσάρου Νικολάου και της Γαλλίας, αλλά και υπό την κατακραυγή της αγγλικής κοινής γνώμης, η κυβέρνηση Πάλμερστον δέχτηκε να συμβιβαστεί. Παρ’ όλ’ αυτά η ελληνική κυβέρνηση στις 15 Απριλίου 1850 δήλωσε κατά τρόπο περίεργο ότι δέχεται τους ταπεινωτικούς όρους των Άγγλων. Τελικά όμως, για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας οι Άγγλοι άφησαν τη συμφωνία της 15ης Απριλίου να ατονήσει.